Aan zijn ziel kleeft het bloed van pasgeboren baby’s, een eeuwig durend merkteken, op zijn conduitestaat prijken de ruïnes van Grozny, Aleppo en nu Marioepol, de patriarch van Moskou noemt hem een Godsgeschenk Onder opgeblazen wijken een geknakte roos, een bebloede knuffel, de vergeefse greep van een moederhand, afgedekt met een geroepen laken, matroesjka’s liggen… Lees verder De haarvaten van de wrok
Auteur: wesselsimons
Annex, een soort mythe
Ooit dreef ik achter een rij van kruis-gekalkte bomen Galerie Het Gulzige Doek, waar beelden ongetemd hun intrek namen. Men was weerbarstig, beloofde veel, de wanden schuwden de satire niet. Geliefden bloeiden welig, speelden kunst en tuin en honger naar. Lange tijd meanderde men weg van deze bronnen, men golft en bridget en laat zich… Lees verder Annex, een soort mythe
Ballet, een loflied op Renée
Op een vloer die voelt als koper teken jij beweging tot vloeibare beleving uit. Op de maat van fijn ingeslepen ritmen, dansen kinderen, broos en haast doorzichtig, naar hun graad van tederheid en parel zijn en wanneer zij als glimmende elfen naar jouw hand een rozenblad weven, draait een werveling, een tweede vonk, hun afgelijnde… Lees verder Ballet, een loflied op Renée
Alcman
Het zal niet lang meer duren, meisjes die met honingzoet lokgezang mij verleiden, dat mijn benen me nog dragen kunnen. Ik heb helaas niets van een ijsvogelmannetje, de purperen minnaar van de lente. Hem voeren vrouwtjes mee over de bloemknoppen van de golven en laten hem voluit zwieren met een hart zonder vrees voor doodsgevaar.… Lees verder Alcman
3 haiku’s
haar ogen brachten vaak zijn gedichten op smaak tot zij anders koos de warme golven van mijn liefde braken op een basalten hart de oude tuinman verzuchtte: naaktslakken zijn mijn enige naakt Mijn ideaal blijft te schrijven met de bedoeling het beste dat ik heb te delen zonder iets achter te houden… Lees verder 3 haiku’s
Altweerterheide
Altweerterheide, wars van toeterwaals vertieren, een wijkplaats waar kinderen naar beter vragen en waartoe de glinster van het herfstblad dient. Op een ven versterft in het maanlicht het ongezegde. Het bos ademt beschaduwde fluisteruren na. Een voorschot op het volle leven. Hier mag geen tijd verloren gaan. Onder de gewelven van elk jaargetijde geeft… Lees verder Altweerterheide
Weert 600 jaar
Vandaag dartel ik door de Beekstraat naar het centrum. Nooit was mijn liefde voor de stad zo groot. Daarbij blijven alle andere geliefden voor even in de schaduw. Het feestprogramma ‘Weert 600 jaar Stad’ is uit. Het jubelt en juicht in mij in duizend tinten, ondanks de staat van het plaveisel, dat in amper twintig… Lees verder Weert 600 jaar
Carnaval
Toen ik na mijn ochtendmeditatie en de 90 kniebuigingen de luiken opende, stemde ik ten volle in met het besluit de optocht en eventuele buitenactiviteiten af te lasten. Door de oprit gierde een wind met het geluid van een oplegger. Dit alles deerde de kippen niet, zij zijn constant gefixeerd op de bodem, zij zijn… Lees verder Carnaval
Het Zonnehuis*
Zij heeft hem naar de stad gebracht duwend
door winkelstraten die een uitgeteerde indruk
laten. Haar dienstreis gaat op engelendraad.
Zij is bedreven in meebeleven, wat zijn mond
mummelt woordgruis vertaalt ze met haar hart,
ontkent gericht de wildgroei van zijn spasmen.
Er valt een lied van vlokken uit de schrale hemel,
mensen zeulen kaas, makreel, zichzelf in sneeuw.
Vrouwen grauwen met meeldauw in oude hoofden.
Nu duwt zij de rolstoel onder het kerkportaal
waar ze ooit gebreken aan vererfde zonden
weten, hij glimlacht om zoveel vlokken vrolijk.
Bij het Angelus wentelt hij in ‘n reflex zijn lijf,
door het loden lot gevangen, naar de balsem
van haar stem. Zij knikken een klein geluk.
*
https://www.psw.nl/location/activiteitencentrum-t-zonnehuis/
Sierlijke aansnijdingen van mijn dagen -14
Het geheugen is de toekomst van het verleden (Paul Valéry) Spiegelbeeld Het kind staat voor de spiegel, het glas wil maar niet tonen hoe zij nog kort tevoren was. Teveel al heeft de chemo in haar aangericht, verweesd vraagt zij om een gaver aangezicht. Zij vermoedt in dat niemandsland verschanst, in het craquelé, de gratie… Lees verder Sierlijke aansnijdingen van mijn dagen -14