Het dagelijkse weerzien van de straat,
wanneer de dauw nog bijkomt in onze
tuinen en ik mijn luiken open spreid.
Ik ga en ik kom weer in de feestelijke
smidse van uitgeklopte woorden.
Dichtbij en vreemd of beter iets daar
tussen in zijn wij samen, met een groet
of een armzwaai legt ieder zijn eigen
steen in een onzichtbaar straatmozaïek.
Van wie ons ontvielen staan stemmen
en profielen in onze tafels gebrand.
Wie uit beeld is, ligt hier geen talloze
jaren, zo simpel is dat in onze straat
die voor jong en oud op mensenmaat
is gebleven.
20 december 2013