Bot steken Frans, vijf jaar ouder dan ik, had tot en met klas 4 alle klassen gedubbeld. Hij voldeed aan de leerplicht en ging van school zonder te kunnen lezen en schrijven, alleen in rekenen was hij een kei. ‘Met school valt niks te verdienen.’ Verlost van de schoolbanken ging hij werken als caddie op… Lees verder Bot steken
Categorie: Proza
Brief Lidewij
22 Lieve Auk, Gisteren lag er een Chinees meisje naast me. Zij krijgt elke maand nieuw bloed. Ik keek een hele tijd naar haar, want ik vond haar aardig. Ze zei alleen niets tegen mij, ze is ook niet lang gebleven. Ze weten nog altijd niet welke ziekte ik heb. Dokter Mulder vroeg of we… Lees verder Brief Lidewij
Jeugdherinnering
Jeugdherinnering Ik moet een jaar of negen geweest zijn dat ik voor het eerst in mijn leven een kind zag opgebaard. Het was een meisje van vijf dat al weinig buiten kwam. Ze woonde in een zijstraat van de dorpsstraat, je zag toen voor het eerst haar huis, dat door de nummering niet in je… Lees verder Jeugdherinnering
De boom van wijsheid
Vandaag zou Henk 85 jaar zijn geworden. We zullen hem nooit vergeten. Monumentaal heet ik, eenzelvig, gehecht aan barre grond, mijn kroon kietelt de tenen van de goden. Sinds de bedeling der dingen groeide ik boven het proletariaat in beduimelde bossen uit Mijn terzijde biedt asiel aan vreemde vogels, aan de hemel bidt een buizerd… Lees verder De boom van wijsheid
Brunhilde van Berlijn – een archeologie van een kinderangst
September 1944 was woelig en verontrustend. Ik was vier en een half. We woonden binnen het schootsveld van de V1’s en V2’s op Antwerpen. Voortdurend luchtalarm. In Zeeland werd er gevochten om de Westerschelde, belangrijk voor de geallieerden nu de aanvoerlijnen vanuit Normandië te lang waren geworden. Deze Slag om de Schelde heeft, hoewel ze… Lees verder Brunhilde van Berlijn – een archeologie van een kinderangst
De witte jurk
Over Lidewij (1983 -1992), de dochter van Henk: Ik wilde haar belonen met een bezoek aan Artis, dat ik al lang had beloofd, maar haar herstel van de dagbehandeling vergde meer tijd dan gewoonlijk. Toen we eindelijk konden vertrekken, liep het al tegen twaalven. Voor Artis te laat. Het begon ook stevig te regenen. Met… Lees verder De witte jurk
Mijn lyriek
Voor mij staat op mijn schrijftafel een zwart gelakt metalen doosje, op het deksel een magnetisch plaatje met de tekst: Education is not the filling of a pail, but the lighting of a fire (W.B.Yeats), onlangs uit Dublin voor mij meegebracht door Miriam, mijn spirituele vriendin, zandverstuivend jong. Het doosje is gevuld met zwarte inktpatronen.… Lees verder Mijn lyriek
Waar eens sperziebonen groeiden
Henk is opgegroeid in Nederlands Putte, vlakbij de Belgische grens. Dit verhaal is vermoedelijk gebaseerd op zijn jeugd. Hij was in 1956 zestien jaar oud. Augustus 1956. Het is tussen vijf en zes in de morgen. De bonenplukkers hebben zich op afspraak verzameld aan de voordeur van de Blauwe Hoeve. Een kruispunt van wegen, richting… Lees verder Waar eens sperziebonen groeiden
Elke stad heeft haar prehistorie
Hemel en aarde werken samen opdat al wat geweest is ontwortelt en tot stof vergaat. Alleen de dromers, die met open ogen dromen, roepen de schaduwen van het verleden terug en vlechten netten uit ongesponnen draden. (Isaac Bashevis Singer: De Spinoza van Market Street) Het is uitgesloten dat de Campiniërs- zo noem ik gemakshalve de… Lees verder Elke stad heeft haar prehistorie
Carnaval
Toen ik na mijn ochtendmeditatie en de 90 kniebuigingen de luiken opende, stemde ik ten volle in met het besluit de optocht en eventuele buitenactiviteiten af te lasten. Door de oprit gierde een wind met het geluid van een oplegger. Dit alles deerde de kippen niet, zij zijn constant gefixeerd op de bodem, zij zijn… Lees verder Carnaval