Sinds enkele maanden houd ik kippen. Voorlopig bestaat mijn veestapel uit één haan en twee hennen. Alle drie nog naamloos dragen zij scharrelend bij aan de ontginning van een verwilderd stuk tuin, een hardnekkig conglomeraat van gelobde melde, brandnetel en wilgenroosje. Ik kan nog niet zeggen tot welk ras ze behoren, maar ik verwacht binnen… Lees verder Sierlijke aansnijdingen van mijn dagen – 12
Auteur: wesselsimons
Bede van een treures
Ik ben van 1919, de Grote Oorlog was uitgebrand, hier waren de singels nog van water en Spaanse griep. Ik stond in de luwte van een glad geleefd College, waar het Woord bezwerend op dogma’s werd gewand. Daar groeide mijn kruin uit naar zijn limiet, de vorm van mijn takken had ik niet in de… Lees verder Bede van een treures
De boom van wijsheid
Vandaag zou Henk 85 jaar zijn geworden. We zullen hem nooit vergeten. Monumentaal heet ik, eenzelvig, gehecht aan barre grond, mijn kroon kietelt de tenen van de goden. Sinds de bedeling der dingen groeide ik boven het proletariaat in beduimelde bossen uit Mijn terzijde biedt asiel aan vreemde vogels, aan de hemel bidt een buizerd… Lees verder De boom van wijsheid
Blyde Incomste
Blyde Incomste Voorjaar 1451, een Blyde Incomste van syn doorluchtighste Hoogheyt Graaf Jacob van Horne en Johanna van Meurs Boeren, burgers, lorrendraaiers, luistert, ook gij, wevers, schaliedekkers, magistraten, vandaag staan de stadspoorten wagenwijd open, het is feest in vrijheyde Overweert, uit straten, pleinen en stegen stijgt de geur op van braadvlees en boekweitbrood, Graad de… Lees verder Blyde Incomste
Fatima van horen zeggen – een ode
Vandaag is de dichter een seismograaf die de trillingen van het leven hier in kaart wil brengen. Weggestorven zijn de geluiden uit het slachthuis, bot de vlijmmessen die varkens ontbeenden, versleten de ruggen die met een lichte zwaai de slacht aan haken in koelwagens wipten, gebries en gesakkeju, de Limco een bron van ingeblikte verhalen.… Lees verder Fatima van horen zeggen – een ode
De witte jurk
Over Lidewij (1983 -1992), de dochter van Henk: Ik wilde haar belonen met een bezoek aan Artis, dat ik al lang had beloofd, maar haar herstel van de dagbehandeling vergde meer tijd dan gewoonlijk. Toen we eindelijk konden vertrekken, liep het al tegen twaalven. Voor Artis te laat. Het begon ook stevig te regenen. Met… Lees verder De witte jurk
Romeinse brug Tungelroy
Mij raakten in dit oord, door de Muzen vergeten, geen zee van klaprozen, geen ster aan de hemel, totdat Crescentia in de schaduw van gindse bomen haar roomzachte dijen openvouwde en mij, door heimwee gekweld, als terloops naar de warmte stuurde van haar gulden schede en tuchteloos opkroop naar mijn tong. Ik ben geen stoïcijn.… Lees verder Romeinse brug Tungelroy
Mijn lyriek
Voor mij staat op mijn schrijftafel een zwart gelakt metalen doosje, op het deksel een magnetisch plaatje met de tekst: Education is not the filling of a pail, but the lighting of a fire (W.B.Yeats), onlangs uit Dublin voor mij meegebracht door Miriam, mijn spirituele vriendin, zandverstuivend jong. Het doosje is gevuld met zwarte inktpatronen.… Lees verder Mijn lyriek
Waar eens sperziebonen groeiden
Henk is opgegroeid in Nederlands Putte, vlakbij de Belgische grens. Dit verhaal is vermoedelijk gebaseerd op zijn jeugd. Hij was in 1956 zestien jaar oud. Augustus 1956. Het is tussen vijf en zes in de morgen. De bonenplukkers hebben zich op afspraak verzameld aan de voordeur van de Blauwe Hoeve. Een kruispunt van wegen, richting… Lees verder Waar eens sperziebonen groeiden
Elke stad heeft haar prehistorie
Hemel en aarde werken samen opdat al wat geweest is ontwortelt en tot stof vergaat. Alleen de dromers, die met open ogen dromen, roepen de schaduwen van het verleden terug en vlechten netten uit ongesponnen draden. (Isaac Bashevis Singer: De Spinoza van Market Street) Het is uitgesloten dat de Campiniërs- zo noem ik gemakshalve de… Lees verder Elke stad heeft haar prehistorie