Op een vloer die voelt als koper
teken jij beweging tot vloeibare
beleving uit.
Op de maat van fijn
ingeslepen ritmen, dansen kinderen,
broos en haast doorzichtig, naar
hun graad van tederheid en parel zijn
en wanneer zij als glimmende elfen
naar jouw hand een rozenblad weven,
draait een werveling, een tweede vonk,
hun afgelijnde lijven naar de ontlading
en de door jou gewenste apotheose.
Henk Simons 13 juni 2015
Achtergrond: dit is geschreven voor Renée Dircks, een dochter van een oud-collega van mijn vader, werkzaam als balletdocente.