Annex, een soort mythe

Ooit dreef ik achter een rij van kruis-gekalkte bomen Galerie Het Gulzige Doek, waar beelden ongetemd hun intrek namen. Men was weerbarstig, beloofde veel, de wanden schuwden de satire niet. Geliefden bloeiden welig, speelden kunst en tuin en honger naar. Lange tijd meanderde men weg van deze bronnen, men golft en bridget en laat zich… Lees verder Annex, een soort mythe

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Gedichten

Ballet, een loflied op Renée

Op een vloer die voelt als koper teken jij beweging tot vloeibare beleving uit. Op de maat van fijn ingeslepen ritmen, dansen kinderen, broos en haast doorzichtig, naar hun graad van tederheid en parel zijn en wanneer zij als glimmende elfen naar jouw hand een rozenblad weven, draait een werveling, een tweede vonk, hun afgelijnde… Lees verder Ballet, een loflied op Renée

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Gedichten